«Նկարչի «կարիերաս» սկսվում է երեկոյան ժամը 20-ից հետո»

Օրերս «Դալան» ցուցասրահում տեղի ունեցավ մոսկվայաբնակ նկարիչ ԱՐԿԱԴԻ ՍԵՎՈՒՄՅԱՆԻ կտավների ցուցահանդեսը: Ներկայացված էր 26 նկար:

Արկադի Սևումյանը իտալական «Սեկո» ընկերության ներկայացուցիչն է Ռուսաստանում: Հաջողակ գործարարը խոսում է վեց լեզվով, երեք որդիների հայր է, և միշտ երազել է դառնալ նկարիչ:
Նկարում է` լսելով Ադրիանո Չելենտանոյի և Նինո Կատամաձեի երգերը: Կնոջ հետ ծանոթացել է ուսանողական տարիներին և նրան համարում է ամենալավ ընկերը: Սիրում է խաշ և քյուֆթա, սիրում է վրացական խոհանոց: Տարվա մեջ չորս ամիս ապրում է Իտալիայում:
Ամբողջ կանքում նկարել է մատիտով: Յուղաներկով առաջին անգամ նկարել է 2012-ի հունվարին: Իր նկարների տակ ստորագրում է autodidattaAS: Autodidatta-ն իտալերենից թարգմանվում է ինքնուս, որին ավելացված են նկարչի անվան-ազգանվան առաջին տառերը: Ինքնուս նկարչի աշխատանքները, սակայն, արվեստաբանները բարձր են գնահատել, ասելով, որ ինքնուս նկարչի պարագայում դրանք շատ հաջող են:
Նրա աշխատանքները ցուցադրվել են Մոսկվայում, գարնանը կցուցադրվեն Իտալիայում, ամռանը` Շուշիում:
Երևանյան ցուցահանդեսը կազմակերպել են Ա. Սևումյանի իտալացի ընկերները:
«Իտալացի գործընկերներս ուզում էին Հայաստանը տեսնել, որովհետև Հայաստանը Իտալիայից ոչ պակաս պատմություն ունի, և համատեղեցին երկու իրադարձությունները` այցը Հայաստան և իմ աշխատանքների ցուցադրությունը»,- ասաց նա:
«2012-ից հետո սկսվում է Ձեր` նկարչի կարիերա՞ն»: Լրագրողների այս հարցին Արկադի Սևումյանը պատասխանեց` «Այո, բայց երեկոյան 20-ից հետո»:
Նկարելը նրա համար ոչ թե հոբբի է, այլ պահանջ: Ներշնչանքի աղբյուր են ճարտարապետությունը և մարդկային էմոցիաները: Եթե գործնական այցով գնում է Կիև, կարող է նկարել գնացքում, սրճարանում` սուրճ խմելիս: Նկարիչն ասաց նաև, որ մեկ օր է, ինչ Հայաստանում է և արդեն գիտի` ինչ պետք է նկարի. երբ գնա Մոսկվա, կնկարի:
Շուրջ քսան տարի հայրենիքից հեռու բնակվող նկարիչը հայրենի բնապատկերներ չի ստեղծել, բայց վստահ է, որ մի օր կնկարի իր Հայաստանը:
«Հնարավո՞ր է մի օր էլ աշխարհին ներկայանաք Հայաստանը պատկերող նկարներով»: Անդրադառնալով «Իրատես de facto»-ի այս հարցին` նա պատասխանեց, որ ցուցահանդեսին ներկա են լինելու իտալական դեսպանատնից, որովհետև թեման, կարելի է ասել, իտալական է, բայց ինքը ներկայանում է որպես հայ նկարիչ: Մեր «Հեռվում ապրող շատ արվեստագետների նման կանդրադառնա՞ք Արարատի թեմային» հարցին նկարիչը պատասխանեց գլխի բացասական շարժումով:

Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ

Լուսանկարներ

Հեղինակի նյութեր

• Պատմության վկաները
• Վերացող ծաղիկներ
• Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
• «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
• «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
• «Դրսից մեզ վրա կա­րող են ազ­դել միայն ներ­սի գոր­ծիք­նե­րով»
• «Ե­րե­սուն տա­րի ձգ­վեց մեր ան­կա­խու­թ­յան պատ­մու­թ­յու­նը, մենք շա­հե­ցի՞նք»
• Մշա­կույ­թը հեռ­վից հե­ռու պահ­պա­նե­լու հույ­սով
• Անի­մա­ցիան, աշ­խարհն ու մենք
• «Մեր տա­րածք­նե­րը փոք­րա­ցան, ո­րով­հետև այդ­պես էլ չհաս­կա­ցանք, որ պետք է խմենք մեր բա­ժա­կով»
• Արվեստի ուժը
• Նոր մա­տե­նա­շա­րը ներ­կայաց­նում է արևմտա­հայ և ս­փ­յուռք­յան գրող­նե­րի
• Բե­մը կեն­դա­նու­թ­յուն է ստա­նում ա­ռայժմ միայն մա­նուկ­նե­րի հա­մար
• «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
• Հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րը՝ դու­դու­կով
• «Բնակ­չու­թ­յու­նը պատ­րաստ չէ, բայց տար­վում են աշ­խա­տանք­ներ»
• Ամա­նո­րի գի­շե­րը դի­մա­վո­րե­լու են ե­կե­ղե­ցում
• «Ջա­զի մեջ զգաց­վում է ապ­րածդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը»
• «Ե­թե չլի­ներ Փե­լե­շ­յա­նը, կար­ծում եմ, դեռևս գտած չէի լի­նի կի­նո­յում իմ ու­ղին»
• «Հու­շար­ձան­ներն այդ տա­րածք­նե­րի պատ­կա­նե­լու­թ­յան անձ­նագ­րերն են»

Մեկնաբանություններ